بهنوشتهٔ دونالدسون مأمون دارای هدفِ رهایی از مشکلات حکومت در مواجهه دارای علویان و درخواستهای آنان که باعث به قیامهای زیادی شدهبود، پذیرفت تا علی بن موسی الرّضا را بهعنوان جانشین خود منصوب سازد؛ اما محبوبیت فراوان علی بن موسی نزد شیعیان و عدم دسترسی به برخی از هدف ها این انتصاب و همینطور فشارهای حزبِ مخالفش در بغداد، او را از همین تصمیم پشیمان کرد. پس از آن عباسیان و علویان متناوباً هدایایی اخذ کردند. بهگفتهٔ جعفر مرتضی عاملی، مورخ شیعه، مأمون و مشاورانش برای آهسته نمودن علویان در خراسان و سایر سرزمینهای اسلامی، به فکر انتصاب یکی از از علویان به مقامِ ولایتعهدی افتادند. ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۳۱. ↑ اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از شروع تا انجام، ۳۵-۳۹. وی در مدینه هفده نفر از سادات علوی را جمع کرد تا بر امامت وی شهادت دهند و نامهای نوشت و شصت گواه بر آن گرفت. علی بن موسی الرّضا، پس از درگذشت پدرش، طبق توصیه موسی کاظم نخست امامت خود را اساسی اطرافیان و یاران نزدیک طرح کرد. علی بن یَقْطین از قولِ موسی کاظم روایت میکند: «علی بهترینِ فرزندانم هست و من کُنیهام (اَبوالْحَسَن) را به او دادهام». آنها اموال و داراییهایی را که بهعنوان خمس و نُذورات از شیعیان در اختیار داشتند، نزد خویش نگاه داشتند و علی بن موسی را بهعنوان امام نپذیرفتند. «برهانهای اثبات وجود خداوند در مناظرههای امام رضا (ع) در مرو». حسین مدرّسی در علتِ بروز واقفیه بیان می کند هر چند گزارش منابع شیعی مبنی بر امتناعِ بعضا از وکلای موسی کاظم در بازگردانیِ اموال به علی بن موسی الرّضا پس از قتلِ موسی بن جعفر درست است، بااینحال این تمامِ علت داستان نیست. در ابتدا، بعضا از وکلای موسی کاظم بهویژه علی بن اَبیحَمزهٔ بَطائِنی، بسیار بن مَروان قَندی و عثمان بن عیسی رَواسی درگذشت وی را انکار کردند و یقین به این مذهب را ترویج دادند. موسی کاظم در مدینه، بصره و بغداد بر امامت علی بن موسی الرضا تأکید کرد و یارانش را گواه گرفت. بهنظر نمیرسید کسی از برادرانش ادعای امامت داشته باشد، هرچند بعضا از آنان نظیر عباس بن موسی ظاهراً زنده بودن یا رجعتِ پدرشان را تبلیغ میکردند. بهگفتهٔ بِرنارد لوئیس، از سوی دیگر شیعیان فراوان احساس برد میکردند، اگر چه اینگونه ناقص و محدود بهرسمیت شناختنِ ادعاشان، هیچ وقت حیث مساعد آنها را جلب نکرد. در اینجا عمده به بازنگری وب سایت لباس بن بدن 4 دوبله فارسی.