شش شعر برای آرامش شما در این زمستان

این سال‌های سخت همه‌گیری برای والدین کودکان خردسال بود. فرسودگی محض مراقبت از کودک ناسازگار، همراه با نگرانی های سلامت روانی کودکان ما، همانطور که شخصاً می توانم تأیید کنم، تأثیرات خود را گذاشته است. اما همانطور که من آیات Aimi Nejucumatil را می خوانم، بخش هایی از پدر و مادر بودن را به یاد می آورم که فراتر از اضطرابی است که بسیاری از ما در حال حاضر تجربه می کنیم – همه بخش هایی که پر از شگفتی است و ارتباط ما را با دنیای طبیعی اطراف ما آشکار می کند. .

من عاشق کلماتی هستم که هیچ معادل انگلیسی برای آنها وجود ندارد، زیرا آنها ما را تشویق می کنند که در معنا و تفسیر به روش های خلاقانه فکر کنیم. در این شعر به نثر، EJ Koh، خود مترجم، سعی در تعریف واژه کره ای دارد. آنها دارند، معمولاً به عنوان “اندوه” یا “خشم” بیان می شود. شعر گزنده است (این یک کلمه نیست، بلکه یک جنگ است. کلمه ای که فکر می کردم متعلق به من است فقط متعلق به مرز کره است) و بررسی ها آنها دارند با ابزارهای مختلف: تاریخ، نقد فرهنگی و داستان سرایی شخصی. خواندن شعر تمرینی برای درون نگری است، ایده آل برای روزهای سرد زمستانی که به نظر می رسد درون نگری را تشویق می کند.

این شعر یک ویلانل است، فرمی که به ساختاری محکم با خطوط تکراری نیاز دارد. اسقف به بازگشت به ایده اصلی خود ادامه می دهد –تسلط بر هنر از دست دادن کار سختی نیست– با افزایش تلفات، از هیجان / از گم شدن کلیدهای در به برخی از پادشاهی‌هایی که من مالک آن بودم، دو رودخانه، یک قاره، به اوج خود رسید شما، بدترین باخت برای من این شعر در مورد چهره های شجاع و کنار آمدن است و برای پایان دو سال سخت غم و اندوه بسیار مناسب است.

دیکنسون استعاره های لازم را برای یک روز خاکستری ژانویه در والد مجرد من که از یک بیماری همه گیر مغزی جدا شده است ارائه می دهد: اعصاب تشریفاتی می نشینند، مثل قبرها (سوزن سوزن سوزن شدن)؛ ‘دیروز یا قرن ها پیش؟ (نامناسب بودن مرور زمان)؛ پاها، مکانیکی، می چرخند (روزهای تکرار). بیت آخر یک تکه نازک و یخی از امید را ارائه می دهد. ما به این ساعت نگاه خواهیم کرد –به یاد می ماند اگر بیشتر از آن زنده بماند (اگر!) – همانطور که کسی که از زمستان جان سالم به در برده است از بهار به گذشته نگاه می کند.

من این شعر را چندین بار در سال می‌خوانم، هر بار که دوستی نیش عشق نافرجام یا درد یک رابطه مخدوش را احساس می‌کند. (باشه، باشه – یا وقتی هستم.) عشق تحقیرکننده است. وقتی احساس خستگی می‌کنم، می‌تواند مشمئزکننده به نظر برسد، مانند بازی بی‌پایان صندلی‌های موسیقی، هر یک از شریک‌ها تلاش می‌کنند که تنها نمانند. اما اودن با استقبال گرمی روبرو شد: اگر عشق مساوی وجود ندارد / بگذار عاشق تر باشم. راست می گوید؛ بیمار شدن ناراحت کننده نیست قدرتمند است.

من اغلب در مواقع سخت به این شعر لوسیل کلیفتون باز می گردم. و این زمستان طاقت‌فرسا – در میان رشد بی‌سابقه کروناویروس که به سال سوم همه‌گیری، گرمای بی‌سابقه و آتش‌سوزی‌های جنگلی در کلرادو نزدیک می‌شویم – دوباره اظهارات کلیفتون به من آرامش داد و به من یادآوری کرد که از نظر تاریخی و اکنون به آن اندازه که فکر می‌کنیم نیستیم: هر روز کسی در لبه / این رودخانه می ایستد و به زمان خیره می شود / اشتباه زمزمه می کند: / فقط اینجا. فقط الآن.